Masallar, kaybolmakta olan anonim halk edebiyatı türlerinden biridir. Zamanla işlevini kaybeden ve yerini başka unsurlara bırakan masal, tarih boyunca pek çok işlev üstlenmiştir. Eğlendirme, eğitme, kültürel aktarımı sağlama ve dil kazandırmak için kullanılan masallar, günümüzde önemini ve işlevlerini kaybetmiş; yazıya geçirilmemiş masalların büyük bir kısmı tarihin tozlu sayfalarında unutulmaya yüz tutmuştur. Araştırmacıların anonim halk edebiyatı türlerine ilgi duymaya başlamasıyla masal derleme çalışmaları yoğunluk kazanmıştır. Ülkemizde de yapılan bu derleme çalışmaları, kaybolmakta olan masal metinlerini yazıya geçirmeyi amaçlamıştır. Yazıya geçirilen bu masal metinleri üzerine çeşitli çalışmalar günümüzde hâlâ devam etmektedir. Bu çalışma da bunlardan biridir. Düzce iline bağlı Boğaziçi beldesinden görüşme yöntemi kullanılarak derlenmiş on dokuz masal metnini konu alan çalışma, bu masalların çocuk eğitiminde kullanılmasını ve işlevlerini yitirişinin sebeplerini ele almıştır. İnceleme sonucunda masalların yalan, dürüstlük, sabır gibi iyi özellikleri özendirmeyi; kıskançlık, açgözlülük ve tembellik gibi kötü özelliklerden uzaklaştırmayı amaçladığı görülmüştür. Çeşitli durumlarla verilen bu eğitsel iletiler, kahramanlar aracılığıyla aktarılmak istenmiştir. Uzun yıllar bu amaçla kullanılan masallar, teknolojinin gelişmesi, eğitim kurumlarının yaygınlaşması ve modern eğitim anlayışının gelişmesi gibi sebeplerle işlevlerini yitirmeye başlamış ve zamanla unutulmaya yüz tutmuştur. Çalışmada ayrıca masal derleme çalışmalarına ve Boğaziçi beldesinde masal anlatma geleneğine de kısaca değinilmiştir.
Halk edebiyatı, masal, Boğaziçi masalları, çocuk eğitimi.