Bu çalışma, 17. yüzyılda Hezarfen Hüseyin Efendi tarafından kaleme alınan Lisânü’l-Etibbâ adlı eserde yer alan tıbbi terimlerden, özellikle organ adlarıyla oluşturulmuş olanların yapısal ve anlamsal analizini amaçlamaktadır. Lisânü’l-Etibbâ, yalnızca bir sözlük değil; Osmanlı döneminin tıbbi bilgisini, halk dilini, çokdilli etkileşimlerini ve bilimsel terminoloji anlayışını bir araya getiren önemli bir kaynaktır. Eserde Arapça ve Farsçanın yanı sıra Süryanice, Ermenice, Yunanca, Latince gibi farklı dillerden alınmış terimler yer almakta, bu kelimelerin kökenlerine dair açıklamalarla Osmanlı tıp dilindeki dilsel çeşitlilik gözler önüne serilmektedir. Terimlerin biçimsel yapıları; isim ve sıfat tamlamaları ile sıfat-fiil grupları gibi dilsel unsurlar üzerinden incelenmiş, ayrıca ağrı, sancı, sızı gibi kelimeler arasında anlam farkları belirlenerek semantik derinlik ortaya konmuştur. Türkçeleşmiş ama Türkçe kökenli olmayan terimlerin halk arasında nasıl kullanıldığı da değerlendirilmiştir. Bu yönleriyle eser, tıp tarihi, sözlükbilim ve Osmanlı toplumunun çokdilli yapısını anlamada önemli bir kaynaktır.
Lisânü’l-Etibbâ, Osmanlı tıbbı, tıp terimleri, organ adları, sözlükbilim.